w kontekście wyrazów (0 oznacza kontest fiszki).

EUKAST, marszałek dworu

KONDOR, wielki łowczy

RYCERZ, dowódca wojsk

PSYMACH, budowniczy

OLYMP, lekarz

SZECHERA, wróżbiarka

EROE, kanefora

SZAKAL, sługa stołowy

HER, sługa stołowy

KARPON, sługa na dworze Kleopatry

FALEG-MUN, syn nurka

ABDALA GANIMEDION, syn żniwiarza

ACHILLES, poseł Ptolemeusza

PIERWSZY KAPŁAN

DRUGI KAPŁAN

HARFIARZ

FORTUNIUS

KALLIGION ! przyboczni Juliusza Cezara?

AELIUS CINNA )

KORNELIA, wdowa po Pompejuszu

DELIUS, Rzymianin, gość Kleopatry

PLANKUS, poseł Oktawiana

DOLABELLA, poseł Oktawiana

PIERWSZY CENTURION

DRUGI CENTURION

LIKTOR

NACZELNIK STRAŻY

POJMANY

SETNIK

CHÓRY EGIPSKIE: Chór Młodzieńców, Chór Dziewic

DWORZANIE Kleopatry

ŻOŁNIERZE Juliusza Cezara

Rzecz dzieje się w okolicach Aleksandrii i w Aleksandrii w latach 48-30 p.n.e. ]




WSTĘP


Kilka słów o historycznym tekście

Wstęp: 1. co do pojęcia tragedii; 2. co do czytania; 3. co do grania; 4. postęp spółcześnie obowiązujący.

I

Kto mówi :„tragedia-narodowa", daje wiedzieć o wyzuciu się z pewnych wyżyn tragicznych, właśnie że prawdziwą tragedię stanowiących. Dramat narodowym być może - tragedia arcyrzadko lub nigdy. Calderon, Shakespeare wiedzieli o tym, niekoniecznie z dziejów własnych czerpiąc materiał* *U starożytnych zaś tragedie greckie były dla Greków niebieskimi!... i one dopiero dla nas narodowymi greckimi stały się. Nieprzeto zapatrywanie się na ten lub ów tragiczny przedmiot może być natury narodowej i poniekąd prawie zawsze bywa. Raz z przy­czyny, strona anegdotyczna charakterów rozlicznie być może uważana i odgadywana przez zapatrywającego się, drugi raz, punkt zapatrywa­nia się odkrywa historyczne względy rozmaite.


II

Czytanie głośne, wygłaszanie rymu, zależy pogłównie i stanowczo na umiejętnym czytaniu krementów - kto krementu czytać nie umie, ten wcale nie umie czytać wiersza. Stąd i rym biały, bez końcówek, jest da­leko trudniejszym do pisania aniżeli wiersz końcowany i wiązany, z tej przyczyny, on jest wiązany nie tylko samą i w jednym punkcie końcówką, lecz na całej swej długości. Wiersz niewiązany wiele więcej od wiązanego wymaga poprawności.