[TOAST NA CZEŚĆ LUDWIKA NABIELAKA]
Ktokolwiek bądź jagodę winną ssał,
Ten zna jej osobną tajemnicę:
Że - należy, ażeby się płyn lał
We formy-odpowiedniej szklenicę--
Wino jedno chce mieć helleński kask,
A drugie - tulipan kryształowy;
Inne - straciłoby wonność i blask,
Gdybyś nie lał jego w dziób orłowy!
A i te jest - którego pierwiastek
Tak wielce balsamiczny i cenny,
Że winno by lane być w naparstek
Penelopy jakiej, na pół sennéj!...
Forma tu nieledwie treść zaręcza;
Jednakowoż dość rzadki jest, który,
Skoro wypróżnił kielich, zawdzięcza,
Że nie zmienił mu wina-natury.
Dlatego to ja zdrowie piję tych,
Z których rzadki o sobie pamięta...
Czyjekolwiek są perły, nić jest ich:
Toast - komitetu i prezydenta!
1869, rue Lafayette