w kontekście wyrazów (0 oznacza kontest fiszki).

V

[O, JAKŻE DROGIM JEST KLEJNOTEM]

— „O, jakże drogim jest klejnotem,
Gdy się pojmuje trudy i ceni pospołu:
Co jeden znosi, jużci drugi myśli o tem
I urasta stąd zdrowa opinia ogołu!
Tak gdy w lesie pierwotnym różnorodne drzewa
Zarzucają na siebie namiętne konary,
Owoc na sobie obcej gałęzi dojrzewa,
Kwiat przy nie swoim pąku wiąże się do pary;
Nowy przyrody ustrój w czarownym zarysie
Upaja!" I tu Harfa swe zamilkła słowo,

Marzyć począwszy, po czym śnić i spać na nowo,
Pobrzmiewając czasami zacne: „Kochajmy się."

Te zaś słowa gdy nagle słyszy Karabela

I Lity Pas, zda im się, że coś jak niedziela,

Że już śpiewająglona!" diskanty i basy,

Słońce że lśni, powietrze że się barwi tęczą,

Skrzą blaski świetnych złoceń i Kółeczka brzęczą,

Popisać się więc rade nad Szable i Pasy!...

Niedogłębione zdania, omacne sojusze,
Dyskusje podchmielone - *....*rzeczywiste,
Na zewnątrz podobniejsze, choć *....dusze,
Że łudzić mogą Szablę lub Harfę zaiste,
Pas albo Bat i Wachlarz - -

Któż to dziś zaprzeczy,

Jeżeli to wszystko *....lące rzeczy!


*

Wybacz, że przerywam -
Rzecze Bat, co tam wisiał na kołkuja-ć przecie
W ręce się ludzkiej tyle, co i Wachlarz, kiwam,
Który niech się nie sławi, że jeden na świecie
Nie pojęty i w służbach swych nie oceniony.
Kiwam się i ja w garści na obiedwie strony
I pewno nie ma dwojga rzeczy, co byłyby
Równiej zbliżone pracą i w też same tryby;
Z czego wniosek, że przecie my się rozumiemy,
Choć się ja *nisko *kiwam, *on kiwa *....
Druhu Wachlarzu! - czulej nieco i z zapałem
Kańczug doda - serdeczny uścisk przyjm od brata.
Nie myśl, że świat pogardza teraz ideałem,
Ni zrozumianym chciej być od całego świata.
Dość, jeśli jedne serce za tobą porywasz,
A te gdy cię rozumie, nie pragnij niczego,
Ja-ć kiwam się tak samo, jak i ty się kiwasz,
I pewno nikt cię lepiej nie pojął, kolego!"

Zamilkł Wachlarz lub właśnie miał coś rzec, gdy stara
Harfa, jakkolwiek w pudle od dawna zamknięta,
Uchem przyległą będąc do miejsca, gdzie szpara,
Zasłyszy coś - coś z dawnych uniesień pamięta,
I tak zabrzmi

[Tu koniec autografu.]

VI