LXX. LAUR - DOJRZAŁY
1
Nikt nie zna dróg do potomności,
Jedno - po samodzielnych bojach;
Wszakże w Świątyni jej nie gości
W tych, które on wybrał, pokojach.
2
Ni swoimi wstępuje drzwiami,
Lecz które jemu odemknięto -
A co? w życiu było skrzydłami,
Nieraz w dziejach jest ledwo piętą!...
3
Rozwrzaskliwe czasów przechwałki,
Co, mniemałbyś, że są trąb graniem ? -
To padające w urnę gałki...
Gdy cisza jest głosów-zbieraniem.